شیعیان بحرین

همواره سیاست مداران به وجود می آورند و نه مردم. در دایکندی مثل اکثر جاهای افغانستان ، هزاره های پیرو مذهب شیعه جعفری هستند و پشتون ها از مذهب حنفی پیروی می کنند. مذهب در زندگی مردم دایکندی نقش برجسته یی دارد. اعتقاد مردم به اصول دین و شعایر مذهبی همیشه ثابت و محکم است. در هر جا و هر زمانی می توانید آثار مذهب را مشاهده کنید. مساجد و حسینیه ها در هر روستایی مرکز تجمع مردم هستند. پنج وقت نماز مردم در هر شب و روز بر پا می گردد. مردم در هر لحظه و در هر جایی یادی از خدا ، پیشوایان دین و مذهب و اساسات دین و مذهب می کنند. این ها عناصری هستند که در زندگی مردم ریشه های عمیق و خشک نشدنی دوانیده اند.
2. وضعیت جغرافیایی: دایکندی در غرب هزاره جات موقعیت دارد و با ولایت های بامیان در شمال شرق، میدان و غزنی در شرق و جنوب شرق، با ارزگان در جنوب ، با هیلمند در حنوب غرب و غور در شمال سرحد مشترک دارد. روستاهای دایکندی کوهستانی و اکثراً دشوار گذر می باشند. دره های تنگ با رود های کم آب، سنگ ها و صخره های فراوانی را در آغوش گرفته اند. بسیاری از دره های دایکندی از شمال به جنوب و جنوب غرب امتداد یافته اند و آب های آن ها هم به رودخانه هیلمند می ریزند. 3. تاریخ دایکندی • دایکندی در گذشته ها دایکندی در گذشته یک واحد اداری به نام ولسوالی دایکندی تحت اداره ولایت ارزگان بود- مطابق تقسیمات اداری سال 1343. پیش از آن دایکندی جزو حکومت کلان دایزنگی بود که مرکز آن ابتدا در شکار آباد شهرستان بود و سپس به خوردک تخته و پنجاب انتقال کرد. از زمان عبدالرحمان خان به بعد چنین بوده است. اما پیش از آن تقسیمات اداری خاصی وجود نداشت. پیش از جنگ های عبدالرحمان با هزاره ها – که ارزگان حیثیت پایتخت غیر رسمی هزاره جات را داشت- دایکندی به آن ملحق بود.