شیعیان بحرین

بیش از رشد جمعیت دنیا دارد؟ و سرانجام اینکه، ما در برابر این وضعیت، چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟
به تسخیر خویش در می‌آورند. کارتل‌های تجارت محصولات کشاورزی در ایالات متحده، با یارانه‌های هنگفت مالیات دهندگان آمریکایی، مورد حمایت قرار گرفته و محصولات اضافی خود را با قیمتی پایین (سیاست قیمت‌گذاری دامپنیگ) در سایر کشورها به فروش رسانده که این امر به ورشکستگی کشاورزان محلی منجر می‌گردد. همان طور که کریستوفر کوک در کتاب خود با عنوان «رژیم غذایی برای یک سیاره مرده» توضیح می‌دهد، اختصاص بهترین زمین‌های کشاورزی این کشورهای فقیر به کشت محصولات کشاورزی صادراتی مختلفی که در دوره کاشت خود به مقادیر زیادی از حشره‌کش‌ها و آفت‌کش‌های کشاورزی نیازمند بوده، باعث شده است که روز به روز زمین کمتری جهت کشت محصولات بومی این کشورها اختصاص ‌یابد؛ این امر به رشد گرسنگی و فقر غذایی در این مناطق انجامیده است.
تولید شده توسط کودکان اندونزیایی که 12 ساعت در روز کار می‌کردند و دستمزدی برابر با 13 سنت به ازای هر ساعت کار دریافت می‌نمودند، تنها هزینه‌ای برابر با 60/2 دلار داشت، اما همین کفش‌ها در ایالات متحده به قیمت 100 دلار و بیشتر به فروش می‌رفت.
و صندوق بین‌المللی پول از سوی سازمان ملل متحد تأسیس گردیدند. قدرت‌های دارای حق رأی در این دو به این واقعیت که این اقدامات، آسیب‌های جبران‌ناپذیری را به محیط زیست کشورشان وارد می‌نماید. به علاوه، شرایطی نظیر قطع سوبسیدهای بخش‌های سلامت، آموزش و حمل

هدف فراسوی این سرمایه‌گذاری‌ها، کمک‌های خارجی و وام‌های پرداختی، ‌هرگز بهبود وضعیت معیشت مردم این کشورها نیست. چرا که آنان هرگز به دنبال شکل‌گیری این وضعیت نیستند. رهبران این مؤسسات، بیش از هر چیز به دنبال تأمین منافع سرمایه‌گذاران جهانی، تصرف زمین‌ها و اقتصادهای محلی کشورهای جهان سوم، سلطه بر بازارهایشان، کاهش دستمزدها، استعمار کارگرانشان با بدهی‌های بیشتر، خصوصی‌سازی اقتصاد بخش خدمات عمومی و جلوگیری از شکل‌گیری این کشورها به عنوان رقبایی تجاری می‌باشند.