شیعیان بحرین

الف) سیاست دولت‌های مرکزی در قبال شیعیان:

به نحوة برخورد و روابط حکومت‌های مرکزی در برخورد با شیعیان از قرن دهم هجری تا دوره معاصر پرداخته می‌شود:

1. صفویان (1135-907 هـ ق.): از خاندان «شیخ صفی الدین اردبیلی» است. شیخ صفی الدین خود پیرو مذهب شافعی بود، در هرات شد، برادر خویش حسین قلی بیگ را برای تصرف سرزمین‌های هزاره‌های شیعی فرستاد و او بدون توجه به این که هزاره‌ها هم کیش (هم مذهب) آنان بودند، بر مردم هزاره (شیعه) تاختند، اموال و مواشی آنها را به غارت برد و به هرات بازگشت.[3]

در سال 1014 هـ ق، سپاه صفویان، قندهار به محاصره در آورد و به مدت 11 ماه آن را در محاصره داشت. در این مدت جنگ‌های بسیار نمود ولی کار ساز نبود.[4] تا این که درسال 1031 هـ ق. شاه عباس اول به قندهار لشکر کشید و آن را متصرف شد و «گنجعلی خان» را به حکومت آنجا مقرر نمود. پس از وی پسرش «علی مردان خان» به حکومت قندهار منصوب کرد. و سرزمین‌های، زمین داور را نیز متصرف شد و مردم افغان و هزاره بناچار از حکومت صفوی متابعت نمودند. شاه عباس حکومت فوشنج را که از توابع قندهار بود به مردی به نام شیرخان افغان سپرد و خود از راه